Emil Bobrowski (ur.
18 kwietnia
1876
w
Niepołomicach
, zm.
12 kwietnia
1938
w
Krakowie
) – lekarz, działacz
socjalistyczny
. W latach 1885–1919 w
Polskiej Partii Socjaldemokratycznej (PPSD)
(w latach 1904–1913 sekretarz Komitetu Wykonawczego partii), później w okresie 1919–1930 w
Polskiej Partii Socjalistycznej (PPS)
, od 1930 w
Bezpartyjnym Bloku Współpracy z Rządem (BBWR)
.
Biografia
Urodził się w rodzinie Leopolda i Anny z Gessnerów. Jego pradziadek – Szymon służył w wojsku
napoleońskim
. Ukończył szkoły w Krakowie i
Wiedniu
. Dyplom doktora medycyny uzyskał na
Uniwersytecie Jagiellońskim
w 1901. Po wstąpieniu do PPSD był m.in. prezesem Towarzystwa Domu Robotniczego w
Podgórzu
(od 1907), radnym miejskim Podgórza (od 1908), lekarzem naczelnym Kasy Chorych w Podgórzu (od 1907), prezesem Związku Strzeleckiego w Podgórzu (od 1913) i wiceprezesem Towarzystwa Uniwersytetu Ludowego im. Adama Mickiewicza.
W 1913 został posłem do parlamentu
austriackiego
, był także przedstawicielem PPSD w
Komisji Tymczasowej Skonfederowanych Stronnictw Niepodległościowych
. Od 7 sierpnia 1914 do 1 września 1917 w
Legionach Polskich
służył jako oficer-lekarz (początkowo był komisarzem Legionów w
Jędrzejowie
i
Słomnikach
, później lekarzem batalionowym, lekarzem pułkowym 4 pułku piechoty Legionów, szefem sanitarnym komendy grupy w
Kozienicach
i
Dęblinie
, a później przy Komendzie Legionów w
Warszawie
). Od 1916 – radny Krakowa. W latach 1917–1918 był członkiem
Naczelnym Komitecie Narodowym
i
Polskiej Komisji Likwidacyjnej
.
Bobrowski był posłem na Sejm w od 1919 do 1929. W 1923, podczas
wypadków krakowskich
, mediował ze strajkującymi robotnikami. Na wniosek posłów
prawicy
, został pozbawiony
immunitetu
poselskiego i stanął przed sądem. Został uniewinniony.
Po wstąpieniu do PPS, zasiadał w Centralnym Komitecie Wykonawczym partii (lata 1924–1925), a w 1928 był wiceprzewodniczącym Rady Naczelnej ugrupowania.
W latach 1930–1938
senator
III i IV kadencji z listy BBWR.
Odznaczenia
Został odznaczony
Orderem Virtuti Militari
, dwukrotnie
Krzyżem Walecznym
, odznaką za wierną służbę i innymi medalami i odznaczeniami legionowymi.
Bibliografia
- Parlament Rzeczpospolitej Polskiej 1919–1927. Warszawa: 1928.